Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

ζουζουνοπαίγνιον: τα αυτοκινητάκια μας




..τέλος καλοκαιριού.. έμεινα 3 εβδομάδες ανάσκελα κοιτώντας το ταβάνι.. στην αγροτική μου κατοικία.. σε μια από τις λίγες ενεργητικές μου στιγμές.. άνοιξα μια κούτα που την έβλεπα στην αποθήκη και δεν ήξερα τι περιείχε.. πάνω πάνω.. είχε ένα λαμανένιο ελικοπτεράκι κι ένα αυτοκινητάκι πορτοκαλί με επιβάτες μουζικάντιδες.. πού είχα περιγράψει στο προπέρσινο ζουζουνοπαίγνιο για τα παιγνίδια μας.. είπα να τα φωτογραφίσω να τα έχω.. μια και στο παλιο ποστ δεν είχα ούτε μια φωτογραφία.. αλλά μέσα στη ραθυμία μου το ξέχασα.. γυρνώντας είδα το νέο ποστ της ζουζουνας για το αυτοκινητάκι της.. και το θυμήθηκα.. την επόμενη φορά που πήγα.. τα αναζήτησα και δεν τα βρήκα!!!!! είμαι σίγουρος για το που τα ακούμπησα.. και οι γονείς μου είναι σίγουροι ότι ούτε κάν πήγαν στο πάνω σπίτι.. που χρησιμοποιώ για αποθήκη.. τέλος πάντων ευτυχώς υπήρχε η κούτα.. κι έτσι δεν χρειάστηκε να πιστώ ότι την μόνη ενεργητική στιγμή μου εκεί.. τελικά την είχα δει στον ύπνο μου.. κι κάτω κάτω.. εμφανίστηκαν 2 άλλα από τα αγαπημένα μου αυτοκινητάκια.. αυτή η κούτα πρέπει να είχε κλειστεί στη μετακόμιση του 69.. και δεν την είχα ξανά ανοίξει από μεταφορά σε μεταφορά.. έτσι είχα να τα δω από τότε.. τα νόμιζα χαρισμένα ή πεταμένα.. τα έφερα λοιπόν να τα μοιραστώ μαζί σας μαζί με τη χαρά μου..

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

για το γαμώτο ρε ελλάδαααα!!!!

αγαπητοί συνέλληνες..
να λέμε την αλήθεια όλο και λιγότερο αγαπητοί μου γίνεστε..
κάνω κάποιες συγκρίσεις.. όταν ήχησαν οι σειρήνες του τελευταίου ανακοινωμένου πολέμου.. είχατε πει το όχι.. είχατε τρέξει να καταταγήται.. είχατε πολεμήσει.. δεν εξετάζω ότι τελικά δεν ήταν ο δικός σας πόλεμος.. και ότι αν και με τους νικητές.. καταφέρατε να είστε νικημένοι.. αλλά αντιδράσατε.. καταλαβαίνω.. σας είχαν πείσει ότι είστε απόγονοι του λεωνίδα.. ότι το μολων λαβέ ήταν αυτό που οφείλατε.. κυρίως στον εαυτό σας.. στον αυτοσεβασμό σας.. στα μάτια των παιδιών σας.. παραπλανημένοι.. ναι.. αλλά λεβέντες.. φαίνεται ότι οι λεβέντες ήταν αυτοί που χάθηκαν.. κι αυτοί που έμειναν εξολοθρέυτηκαν μεταξύ τους στον εμφύλιο. έτσι μείνανε αυτοί που φιλαχθήκανε.. που δεν είπαν όχι.. απλά ανοιγόκλειναν το στόμα τους.. έτσι σε μια γενιά.. το 74.. με στρατιωτικό καθεστώς. κανένας δε μπορούσε να πει όχι.. και στην επιστράτευση. αποδείχθηκε ότι ο στρατός μόνο τον λαό μπορούσε να τρομοκρατήσει. κι άρχισαν τα ναι.. ναι στη κύπρο.. ναι στις κρυφές συμφωνίες.. ναι στα συμφέροντα.. ναι στις μίζες.. ναι στα κεφάλαια.. ναι στις τράπεζες.. ναι στις γκρίζες ζώνες.. ναι στη γκρίζα νομοθεσία.. δε σας καταλαβαίνω.. δε ντρέπεστε καθόλου;.. θα ομολογούσατε ότι είστε έλληνες.. εγώ δε ξέρω.. γενικά είμαι ήσυχος.. αλλά το άδικο δε το δέχομαι.. έχω την τάση να στυλώσω τα πόδια και να πώ ΦΤΑΝΕΙ.. είμαι μόνος; είστε όλοι απέναντι;.. τι θα γίνει;..
οχι στην ξεφτίλα που μας σέρνουν
οχι στην ιδιοκτησία που με δόλο απέκτησαν
οχι στα χρέη που αυτοί καρπώθηκαν κι εμείς θα πληρώσουμε
οχι οχι οχι οχι οχι