Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Ο Ρωμιός - Σουρής

συχνά θυμάμαι το σουρή σε αυτό το ιστολόγιο.. όποιο δε το βρίσκω και μου αρέσει.. κάθομαι και το πληκτρολογώ.. να υπάρχει..
με έκπληξη ανακάλυψα σήμερα.. ότι δεν έχω ποστάρει το πρώτο και καλύτερο.. κάποια φορά στης diva τα σχόλια.. το θυμήθηκα.. δε το βρήκα στο διαδίκτυο.. και της το έστηλα σκαναρισμένο.. γιατί δε προλάβαινα να το πληκτρολογήσω.. την άλλη μέρα το πόσταρε στα σχόλια.. μαζί με το αν του κιπλινγκ.. σε μετάφραση.. αυτό που ποσταρα κι εγώ στο αγγλογωσσο παρατημένο μου.. από εκεί λοιπόν πήγα και το έκλεψα.. και την ευχαριστώ..




Ο Ρωμιός - Σουρής


Στον καφενέ απέξω σαν μπέης ξαπλωμένος,
του ήλιου τις ακτίνες αχόρταγα ρουφώ,
και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος, 
κανένα δεν κοιτάζω κανένα δεν ψηφώ.


Σε μια καρέκλα το'να ποδάρι τεντόνω,
το άλλο σε μιαν άλλη, κι ολίγο παρεκεί
αφήνω το καπέλο κι αρχινώ με τόνο
τους υπουργούς να βρίζω και την πολιτική.


Ψυχή μου! Τι λιακάδα! Τι ουρανός! Τι φύσης!
αχνίζει εμπροστά μου ο καϊμακλής καφές
κι εγώ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις,
και μόνος μου τις βρίσκω, μεγάλες και σοφές.


Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσους και όποιους άλλους θέλω
και στρίβω το μουστάκι μ'αγέρωχο πολύ
και μέσα στο θυμό μου κατά διαβόλου στέλνω
τον ίδιο τον εαυτό μου και γίνομαι σκυλί.


Φέρνω τον νου στον Διάκο και εις τον Καραΐσκο
κατενθουσιασμένος τα γένια μου μαδώ,
τον Έλληνα εις όλα ανώτερο τον βρίσκω
κι απάνω στην καρέκλα χαρούμενα πηδώ.


Την φίλη μας Ευρώπη με πέντε φασκελώνω
απάνω στο τραπέζι τον γρόθο μου κτυπώ...
Εχύθη ο καφές μου, τα ρούχα μου λερώνω
κι όσες βλασθήμιες ξέρω αρχίζω να τις πω.


Στον καφετζή ξεσπάω..φωτιά κι εκείνος παίρνει,
αμέσως άνω κάτω τον κάνω τον μπουφέ,
τον βρίζω και με βρίζει, τον δέρνω και με δέρνει
και τέλος...δεν πληρώνω δεκάρα τον καφέ.