Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

σαν το πακέτο..

..που δεν έχει πιά τσιγάρα.. έτσι κι εμένα τώρα με παραπετάς.. λέει το τραγούδι.. αν έλεγε με απομυζάς.. μάλλον κανείς δε θα το πίστευε.. και δε θα γινόταν επιτυχία.. πως τόσοι πολλοί.. προσπαθούν να μας πείσουν.. με σημαντική επιτυχία.. ότι αυτό το άδειο πακέτο.. έχει ακόμα κάτι να δώσει.. πως προτείνουν πακέτα επί πακέτων μέτρων.. που.. με απλή αριθμητική.. είναι από συντάξεως.. καταδικασμένα σε αποτυχία;.. ποια μέτρα;.. ποια φοροδιαφυγή;.. όταν γινόταν το πανηγύρι της φοροδιαφυγής 30τόσα χρόνια.. για λόγους πολιτικού κόστους.. πολιτικό κόστος.. ένας ορισμός που νομιμοποιεί την παρανομία.. κι όλοι την δεχόμαστε.. όταν η οικοδομή και το εμπόριο αυτοκινήτων ανθούσε.. σαν προβολή της επιτυχίας.. αυτοτροφοδοτούμενης μέσα από την παραοικονομία την διαπλοκή και την φοροδιαφυγή.. λειτουργούσε σαν το τσιγαριλίκι.. προς τους μικρομεσαίους.. για να μπορούν οι μεγαλομεγάλοι να διαπλέκονται χωρίς ενοχλήσεις.. να δανείζονται με τριτεγγυητές τους χαυνομένους μικρομεσαίους.. για ίδιον όφελος.. και να στέλνουν πάντα σε αυτούς το λογαριασμό.. χωρίς κάν να αισθάνονται την ανάγκη κάπως να καλυφθούν.. χωρίς πιά προσχήματα.. αφού με το μαγικό τσιγαριλίκι.. κατάφεραν να κρατούν όλες τις εξουσίες χωρίς έλεγχο..
..ήταν σίγουρο ότι κάποτε τα δανικά θα τέλειωναν.. το πότε μόνο ήταν θέμα συγκυρίας.. το ότι αυτό άργησε πολύ.. απλά μεγάλωσε το χάος.. μεταξύ θεωρίας και πράξης.. αναγκάστηκαν οι μεγαλομεγάλοι.. να τους πάρουν σιγά σιγά το τσιγαριλίκι.. και η στέρηση προκαλεί αγανάκτηση..
και μέσα στη θολούρα της στέρησης.. η αγανάκτηση είναι περίπου τυφλή..
..η οικοδομή και το εμπόριο αυτοκίνητων περίπου τελείωσαν.. τα σχετικά επαγγέλματα που πρωτοστατούσαν στη φοροδιαφυγή.. δεν έχουν πιά αντικείμενο φοροδιαφυγής.. το να υπολογίζεις τώρα πακέτα.. για να πιάσεις τη συγκεκριμένη φοροδιαφυγή.. μου φαίνεται σα να ζητάς πίσω τσιγαριλίκια που έχουν καπνιστεί.. είναι ή ηλίθιο ή πονηρό.. δε ξέρω πιό είναι πιό επικίνδυνο.. αλλά τα θεωρώ και τα δύο κολάσιμα..

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

κοτίτσαααα!!!

..δε λέω εσένα κοτίτσα.. αλλά παίζει και να είσαι.. αν σκεφτούμε.. πάλι.. τα αποτελέσματα των εκλογών....πήρε ο πατέρας μου μερικά κοτοπουλάκια το χειμώνα.. για να ενισχύσει την αυγοπαραγωγή του για το πάσχα.. να έχει να βάψει και να μοιράζει στους φίλους κόκκινα αυγά..
..ένα από τα κοτοπουλάκια μεγαλώνοντας.. έδειξε φιλοδοξία να γίνει κλώσα.. μια και δεν έχουμε κόκορα αυτό το καιρό.. ο προηγούμενος ήταν τρομερός τζαναμπέτης.. σκότωνε τις κότες και την έπεφτε και σε μάς.. το έφαγε το κεφάλι του.. έτσι.. ανταλλάξαμε με μιά γειτόνισσα αυγά.. από κόκορα.. με δικά μας κοτίσια.. και την έβαλε βασίλισσα σε δικό της διαμέρισμα.. να τα κλωτσήσει.. εννέα τις έβαλε.. και την πρώτη του ιούνη.. έσκασε μύτη μόνο ένα κλωσόπουλο.. το οποίο βέβαια μονοπώλησε την προσοχή.. όχι μόνο της μάνας του.. αλλά και τη δική μας..
περιμένει ο πατέρας μου 2 χρόνια να του φτιάξω κλωσσομηχανή.. αλλά ήθελα να την κάνω υπεραυτόματη.. κι ακόμα έχω κολήσει στα μικροτσίπ τα κυκλώματα και τα προγραμματιστικά.. τουλάχιστον δια της φυσικής οδού.. είχαμε την χαρά να αποκτήσουμε μια κοτίτσα και καλή..

..στο πρώτο βιντεάκι την παραμονή των κατάπτυστων εκλογών..
..στο δεύτερο πριν καμιά δεκαριά μέρες.. κοτίτσα πιά..






Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

μάθε τέχνη κι άστηνε..

..κάθε τρις και λίγο.. του έρχονται του πατέρα μου επιχειρηματικές ιδέες.. για την περίπτωση που του κόψουν την σύνταξη.. μια φορά το 84.. είχα πάει να αγοράσω παρτιτούρες σε μια στοά εκεί μεταξύ πανεπιστημίου και σταδίου.. και γύρισα με ένα βιολί.. "μαύρα γυαλιά πήρες;" μου είπε.. "..αν πέσεις έξω.. να την στήσεις στην ομόνοια να βγάζεις μεροκάματο.."..
..έτσι πριν λίγο καιρό.. πήρε ένα καρούλι σκοινί..




και μου ζήτησε να του μάθω να κάνει διάφορα πραγματάκια.. μήπως πάρει κάνα τραπεζάκι και στηθεί εκεί στο Θησείο και τα πουλάει..
του έφτιαξα ένα βιλάι.. κοινώς αρμίδιον..




μερικά σκοινιά..




και ένα κρεμαστάρι για γλάστρες που είχε δει σε κάτι κηπουρικά στην τιβι.. και δεν το έβρισκε μετά στο ίντερνετ..




το τελευταίο το δοκιμάσαμε και για να δούμε πως είναι..




τραπεζάκια έχουμε.. μα εγώ μα αυτός.. μα με βιολί μπουζούκι τρομπέτα ή σχοινάκια.. το Θησείο εκεί είναι..

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

συμβουλές του καφετζή..



η εικόνα από εδώ

σημερα ο φίλος kakomyrios στο λογαριασμό του στο twitter.. πέταξε μερικές σκόρπιες συμβουλες περί της τέχνης του καφετζή.. μια κι ο ίδιος δήλωσε ευθαρσός ότι βαριέται.. και μια κι εγώ δε πρόκειται να τις θυμηθώ.. είπα να τις φέρω εδώ να τις ακουμπήσω.. για μένα και για κάθε ενδιαφερόμενο.. ηδού λοιπόν η συρραφή των twit..

Επειδή είμαι καλός καφετζής: αν σου τη σπάει που νερώνει ο φρέντο, αν δεν μπορείς να πιες 4 φραπέδες,η λύση είναι μία
Ζάχαρη, μονή δόση εσπρέσο, λίγο νερό και μισή κουταλιά στιγμιαίο. Χτυπάς στο μίξερ και σε ένα ποτήρι με φουλ παγάκι ρίχνεις το μείγμα.
Ο καφες αυτός κρατάει τη γεύση του εσπρέσσο, κάνει αφρό του φραπέ και κρατάει κάνα δίωρο. Βουαλά.
Αν είστε τσακάλια και έχετε καλή σχέση με τον πωλητή καφέ, μπορείτε να ζητήσετε δικό σας καβούρδισμα. Αλλά πάμε μακριά.
Δοκιμάστε αντί για αφρόγαλο να χτυπήσετε κρέμα γάλακτος για τον φρέντο καπουτσίνο. Για τους γλυκατζήδες, κοκομπλόκο.
Και για τους φραπόπληκτους: αν έχετε υπομονή φτιάξτε σιρόπι,δηλαδή βράστε τη ζάχαρη στο νερό του καφέ. Τόσο βελούδινο μείγμα δεν έχετε πιει.

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

ποδηλατάκι στη λιακάδα..

..περίμενα να έλθει κάποιος στο προηγούμενο ποστ.. που τό φαγε η μοναξιά.. πριν ποστάρω την επόμενη γκρίνια.. αλλά με αυτή τη λιακάδα.. δε κρατήθηκα..
..ξέθαψα το ποδηλατάκι μου από τα βάθη της αποθήκης..






..φούσκωσα τα λάστιχα.. και πήγα μια ωραία βόλτα στη λιακάδα.. 30-40 λεπτά μη φανταστείς.. κοντά.. δάφνη αγ.δημιτριος.. και μη περαιτέρω..


..λοιπόν.. το ποδηλατάκι.. έχει ένα ψηλοτζόγο στον πίσω τροχό.. θέλουν ένα ψιλοκούρδισμα τα σασμάν.. θέλει ένα πλυσηματάκι.. αλλά κατά τά άλλα καλά.. τα λαστιχάκια.. αν και τραχτεράκια 19 ετών.. εκτός από δικαίωμα ψήφου.. δεν έχουν κανένα πρόβλημα.. ανέσυρα τις οδηγίες σερβις..






..κι είμαι έτοιμος να ασχοληθώ με την περιποίησή του.. μου είπαν και 2-3 φίλοι ότι και τα δικά τους θέλουν τα σχετικά.. σέρβις αναβαθμίσεις νέα φώτα κλπ.. και σκέφτομαι μήπως το κάνω επάγγελμα μια κι η οικοδομή όπως έχουμε βαρεθεί να λέμε μας τελείωσε..


..εγώ.. μια χαρά ανέβηκα.. μια χαρά στο ίσιωμα.. στις ανηφόρες εκμεταλλεύτηκα τις ταχύτητες.. στην ορθοπεταλιά έδειξα τα αποτελέσματα της ακινησίας από το 2007.. αλλά ελπίζω να βελτιωθώ..
τώρα..






καφές και μπλονγκιγκ στη λιακάδα.. αποθεραπεία..την άλλη κυριακή βλέπουμε..
και μη ξεχνάτε.. για σέρβις ποδηλάτων.. ανοίγουμε και σας περιμένουμε..

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Πόσα άλογα χρειάζονται..

για να μετακινηθεί ένα γαϊδούρι.. διότι γαϊδούρι αισθάνομαι.. από τότε που αναλογίστικα.. ότι για να κουβαλήσω το πτωχό μου σαρκίο.. 75 κιλά.. τότε.. μετέφερα μαζί και 1400 κιλά σίδερα.. είναι εφιαλτικό να το σκεφτείς.. σπαταλούσα περισσότερο από 18,6 φορές περισσότερη ενέργεια όποτε χρησιμοποιούσα το αυτοκίνητο.. ευτυχώς μέχρι 94 κυκλοφορούσα σχεδόν αποκλειστικά με το ποδήλατο..
είχα έναν αγαπημένο θείο.. που ανάμεσα στις πολλές του δραστηριότητες.. είχε κι ένα εκδοτικό οίκο.. και κάθε φορά που ερχόταν επίσκεψη.. μου έφερνε κι ένα από τα νέα βιβλία που είχε τυπώσει.. κάποια φορά.. κάπου στις αρχές των 70ς.. κρατούσε ένα διαφορετικό βιβλίο.. “η ιστορία του αυτοκινήτου”.. το πως δούλευε ένα αυτοκίνητο σε κάθε λεπτομέρεια το ήξερα πριν το νηπιαγωγείο.. αλλά μια συνοπτική ιστορία ήταν άλλο..






 

μέσα εκεί.. μου τράβηξε το βλέμμα.. το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο..



μου άρεσε σαν ιδέα.. μπορεί σαν τεχνικά επιτεύγματα να μου άρεσαν όλες οι μηχανές.. να σχεδίαζα σύνολα με αμέτρητες βαλβίδες εκκεντροφόρους καρμπιρατέρ κλπ.. μπορεί να με συγκινούσε η σύλληψη της σχεδίασης των πρώτων βάνκελ που είχαν τα NSU της εποχής.. αλλά για παιχνίδι.. ένας ηλεκτροκινητήρας μου φαινόταν πιό λογική λύση.. καθαρή αθόρυβη.. κι ενεργειακά αποδοτική.. το πρόβλημα μου ήταν οι μπαταρίες.. ακριβές βαριές και πρωτόγονες.. περίμενα την εξέλιξή τους σχεδίαζα κι ονειρευόμουν..
πέρασαν πάνω από 20 χρόνια.. χωρίς ουσιαστική εξέλιξη στις μπαταρίες στις οποίες μπορούσα να έχω πρόσβαση.. μπορεί να είχε κάνει κάτι η NASA.. αλλά δε θα με έκανε κοινωνό των ευρημάτων της.. κάποια μέρα.. εκεί κάπου στις αρχές των 90ς.. χάζευα στο βιβλιοπωλείο του παπασωτηρίου.. υπήρξε η πρόγονος κατάσταση αναζήτησης πριν το google.. είδα ένα βιβλίο για μετατροπή αυτοκινήτου από βενζινοκίνητο σε ηλεκτρικό..



 ..το πήρα και το μελέτησα.. δεν είχε κάτι καινούριο σαν τεχνολογία.. αλλά ήταν μαζεμένο.. κάλυπτε όλα τα σημεία και θεωρητικά και πρακτικά.. και βήμα βήμα τη μετατροπή.. τεχνικά μπορούσα να το κάνω.. οικονομικά.. έπρεπε να πιεστώ ιδιαίτερα.. αλλά γινόταν.. και θα ήταν μια καλή αρχή.. είχε μικρή αυτονομία.. ένα περίδρομο μπαταρίες μολύβδου.. ακριβές και βαριές.. αλλά για αστικές μετακινήσεις.. αν το φόρτιζες βράδυ με νυχτερινό.. κινιόσουν σχεδόν τζάμπα..
..αλλά δε μου έφτανε.. πάλι θα έπρεπε να κουβαλώ 20 φορές περισσότερη μάζα από εμένα.. κι αν δεν μου κόστιζε τόσο εμένα η ενέργεια.. δε γλίτωνα την ρύπανση του περιβάλλοντος.. έστω κι αν ήταν μικρότερη..





έτσι πάγωσε πάλι για μιά 20ετία.. πριν κάνα δυο χρόνια.. σκανάριζα παλιές φωτογραφίες.. και έπεσα πάνω στο αγαπημένο μου όχημα στην τρίπολη των παιδικών μου χρόνων..




 

..μου μπήκε η ιδέα να φτιάξω κάτι τέτοιο.. κι επειδή μεγαλώνω.. ίσως να του βάλω ένα μικρό μοτέρ για τις ανηφόρες.. κι ίσως μιά οροφή από ηλιακά στοιχεία.. τουλάχιστον ως ποδήλατο μπορώ να το κάνω σχετικά οικονομικά.. αν μπορούσα να βρώ και τίποτα παλιά ποδήλατα.. και χωρίς έξοδα..


..τους τελευταίους μήνες.. που η δουλειά έχει σχεδόν μηδενιστεί.. και ψάχνω κάτι άλλο να κάνω.. πέρασε από το μυαλό μου και η σκέψη του ποδηλατάδικου.. ίσως κι η κατασκευή ποδηλάτων χαμηλών τιμών.. που μπορεί να μας φανούν απαραίτητα με τη κατάσταση στα καύσιμα.. αλλά έχω 2 αναστολές.. η μία έχει να κάνει με την εξάρτηση του έλληνα με το ΙΧ.. που φοβάμαι ότι μάλλον θα προτιμήσει να μπει και να πεθάνει μέσα του όταν δε θα έχει βενζίνη να το κινήσει.. και η κυριότερη.. ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΩ ΞΑΝΑ ΜΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟΟΟΟΟ..

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Ο μύθος της παραγωγικότητας..

..ας πούμε ότι μια μέρα.. ξυπνάμε.. και με ένα μαγικό τρόπο.. έχουμε καταφέρει να τα κάνουμε όλα “σωστά”.. κατεβαίνει ο θεός ο ίδιος..
..κι επιβάλει δικαιοσύνη.. συλλαμβάνει όσους έλαβαν μέρος στο φαγοπότι των τελευταίων 35 χρόνων.. βουλευτές.. δημάρχους.. φίλους τους.. συγγενείς.. κουμπάρους.. κι όποιους βρέθηκαν σε θέση ισχύος.. και το εκμεταλλεύτηκαν για ίδιον όφελος.. και καθορίζει τις ποινές τους σύμφωνα με αυτά που θα επιστρέψουν..
..μελετούσε τις ανάγκες μας.. τι πρώτες ύλες έχουμε.. τι καταναλωτικές ανάγκες.. τι παραγωγικές δυνατότητες.. τι έργο συνολικά έπρεπε να παραχθεί.. και το μοίραζε σε όλους.. καταργώντας τη λέξη ανεργία.. έκανε κι ένα θαύμα να μας φτάνουν και να μας περισσεύουν οι πρώτες ύλες και η ενέργεια.. και βρισκόμασταν σε ένα θετικό ισοζύγιο..
..ας πούμε ότι ξύπναγαν και οι θεοί όλης της γής.. κατέβαιναν.. κι έκαναν αντίστοιχα θαύματα.. και νοικοκύρευαν τον πλανήτη.. κι όλοι ξαφνικά είχαν θετικά ισοζύγια.. ποιός θα αγόραζε και θα κατανάλωνε αυτά τα περισσεύματα;
..είναι νομίζω φανερό.. μόνο με ανισότητα παράγεται κέρδος.. ανισότητα μεταξύ κρατών.. κι ανισότητα μεταξύ ομάδων στο ίδιο κράτος.. αν δεν υπάρχουμε εμείς να καταναλώνουμε περισσότερο.. δεν υπάρχουν ούτε οι γερμανοί.. ούτε οι κινέζοι.. ας το σκεφτούν κι αυτοί.. εμείς μπορούμε να βρούμε ένα ξενοδοχείο στην κίνα να μείνουμε όλοι μαζί όπως λέει και ο κινέζος..

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Θέλει και τροπο και κόπο..

..από τότε που θυμάμαι.. 2-3 ετών.. οι δικοί μου μου ανέθεταν μικρές δουλίτσες.. για να μη με έχουν στο κεφάλι τους.. κι εγώ με την περιέργεια του μωρού.. τις αναλάμβανα με ενθουσιασμό.. μια από τις δουλίτσες.. ήταν η τακτοποίηση του εργαστηρίου ραπτικής.. που διατηρούσε η μάνα μου.. σε ένα από τα δωμάτια τους σπιτιού.. όταν έφευγαν τα 5-6 κορίτσια.. που συνήθως απασχολούσε.. έπρεπε να καθαρίσω τους πάγκους και τις μηχανές.. να αλιεύσω με έναν τεράστιο.. σχετικά με το μέγεθός μου.. μαγνήτη.. τις καρφίτσες που για λόγους ταχύτητας πέταγαν κάτω.. να τις πλύνω.. να τις μοιράσω στα κουπάκια τους.. να μαζέψω τα κουρελάκια.. να χωρίσω τα χρήσιμα από τα άχρηστα.. να τα ταξινομίσω.. τα χρήσιμα κατά είδος και χρώμα να φυλαχθούν.. τα άχρηστα σε σακούλες.. να πάνε στη γιαγιά μου που έφτιαχνε κουρελούδες.. αυτά την νύχτα.. το πρωί.. έπρεπε να μου βρούν κάτι να κάνω.. πήγαινα για ψώνια στη γειτωνιά.. δεν υπήρχαν ακόμα αυτοκίνητα.. ούτε τόσος φόβος.. όλα τα παιδιά είμασταν έξω μετα τα 3 μας χρόνια.. πηγαινα για ψωμί στο φούρνο στη γωνία.. στο χασάπη.. στο μανάβη.. στο μπακάλη.. όλα ήταν σε απόσταση το πολύ 50 μέτρων.. πήγαινα και για κουμπιά φόδρες κλωστές κλπ υλικά.. σε 2 μαγαζάκια που δεν απείχαν περισσότερο από 150-200 μέτρα.. αναγκάστηκα να μάθω να μετράω και να κάνω πράξεις.. για να ελέγχω τα ρέστα.. και να αναγνωρίζω την αξία του χρήματος.. όταν δεν είχα δρομολόγια.. κρατούσα συντροφιά στις πελάτισσες που περίμεναν για πρόβα.. άδειαζα και έπλενα τα τασάκια.. μερικές φορές με υπερβολικό ζήλο.. τους έφερνα αναψυκτικά και καφέδες.. κι έκανα τον καραγκιόζη να περνά η ώρα.. όταν δεν περίμεναν πελάτισσες.. μου ανέθεσαν να προσέχω τα κορίτσια που δούλευαν.. είχα το θρόνο μου.. μια πολυθρονίτσα στο μέγεθός μου με σωληνωτό σκελετό και κόκκινο πλαστικό κορδόνι.. είχα τόση υπευθυνότητα.. που μια φορά που έπρεπε να πάω στην τουαλέτα.. κρατήθηκα όσο μπορούσα.. κι όταν έφτασα στο μη περαιτέρω.. με κίνδυνο να γυρίσω στην αναξιοπρέπεια της πάνας.. πήρα το καθικάκι μου και συνέχισα να τις παρακολουθώ.. κατάλαβα βέβαια γρήγορα.. ότι μάλλον αυτές με πρόσεχαν παρά εγώ αυτές.. και περιορίστηκε ο ζήλος μου.. έτσι βρήκα άλλη δουλειά όταν δεν υπήρχε κάτι “αναγκαίο” στο ατέλειές.. πήγαινα στην άλλη άκρη του διαδρόμου.. που λειτουργούσε ένα κομμωτήριο.. και “βοηθούσα” όσο μπορούσα τις κομμώτριες.. που προφανώς ήταν επιφορτισμένες από τη μάνα μου να με προσέχουν.. δίνοντάς τους τσιμπιδάκια χαρτάκια ρόλει κλπ ή σκουπίζοντας.. σιγά σιγά.. οι “δουλίτσες μου εμπλουτίζονταν.. σε πλήθος και ποικιλία..
..από την αρχή κατάλαβα.. ότι για να κάνεις μια δουλειά αποτελεσματικά.. εκτός από κόπο.. θέλει και τρόπο.. όσο ασχολείσαι.. βρίσκεις τρόπους να κάνεις τη δουλειά σου καλύτερα.. με λιγότερο κόπο.. σε λιγότερο χρόνο.. αυτή η συνεχής διαδικασία.. επίτευξης απλών στόχων.. με γέμιζε χαρά.. και για το αποτέλεσμα και για τη διαδικασία.. περνούσα καλά.. κι όλοι οι άλλοι γύρω μου.. στα διαλύματα όταν είχε καλό καιρό.. πηγαίναμε απέναντι στο αλσάκι.. παίζαμε όλοι μαζί μπάλα κι άλλα παιχνίδια με κίνηση.. ξεπιανόμασταν και γελάγαμε..
..μεγαλώνοντας.. κι ανοίγοντας τον κύκλο των γνωριμιών μου.. άρχισα να γνωρίζω ανθρώπους που δεν ήταν χαρούμενοι.. ταλαιπωρούντω.. κοπιάζοντας να βρουν τρόπο.. να κάνουν τα πάντα.. χωρίς κόπο.. και χωρίς χρόνο.. κατσούφιαζαν και γκρίνιαζαν γιατί αυτό ήταν και χρονοβόρο και κοπιαστικό..
..όσο μεγάλωνα.. αυτοί οι άνθρωποι πλήθαιναν.. τους απέφευγα βέβαια όταν τους καταλάβαινα.. αλλά.. συνέχισαν να πληθαίνουν.. μέχρι που έγιναν ο επικρατέστερος τύπος.. μέχρι να γίνει το ιδεώδες.. το ζηλευτό.. το επιθυμητό.. να μπορείς να κάνεις τα πάντα.. σε μηδενικό χρόνο.. και χωρίς κόπο.. αυτό βέβαια γίνεται όταν έχεις χρήματα.. να τα κάνουν κάποιοι άλλοι.. πριν ακόμα τα ζητήσεις.. αλλά αν το κάναν αυτό όλοι.. ποιός θα έκανε τις δουλειές;.. δε γίνεται.. δεν είναι φυσικό.. αν δε ξανα μάθουμαι να χαιρόμαστε το χρόνο μας.. την εξεύρεση του τρόπου.. τον κόπο μας.. και τα αποτελέσματά τους.. δεν υπάρχει χρηματικό ποσό που να μας κάνουν ευτυχισμένους.. θέλει και τρόπο και κόπο.. κι ένα μωρό το καταλαβαίνει..

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

ΟΙ... ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΜΑΣ - Γ. ΣΟΥΡΗΣ

Ο Φασουλής με φούρκα – εις την Φραγκιά την Τούρκα

Καλώς τους τους προστάτας μας, καλώς τους τους σωτήρας
με τα γερά βατσέλα,
που για τον άμυαλο λαό της γης της κακομοίρας
κακή τους πιάνει τρέλλα,
κι' έρχονται με της μπαλαις των για να τους βάλουν γνώσι
και να καθίση φρόνιμα και να μην ξεσπαθώση.

Καλώς τους τους προστάτας μας, καλώς τους στα νερά μας,
μας φέρνουν με τους στόλους των παρηγοριαίς κι' ελπίδες,
κι' εμείς για τούτους νοιόθουμε γουργούραις στ' άντερά μας
και τρομαγμένοι ρίχνομε της κοφτεραίς λεπίδες,
κι' εμπρός εις τα φιλάνθρωπα και σωστικά βατσέλα
βγάζομε τα καπέλα.

Έπρεπε δα κι ο Κάιζερ, που για μουρλούς μας κρίνει,
κι' ο Τσάρος ο φιλόθρησκος, που δεν σηκόνει γέλοια,
με τους τρικρότους κολοσσούς να'λθουν μαζί κι' εκείνοι,
βαστώντας εικονίσματα κι' ολόχρυσα Βαγγέλια.
Έπρεπε με τα χέρια των κι' οι δυό να ξεθυμάνουν
και για τη σωτηρία μας κομμάτια να μας κάνουν.

Αγαπητοί μας Καίσαρες και Μίνωες του κόσμου,
περάστε με τα σκήπτρα σας να σκοτισθή το φως μου.
Σηκόνω το Βαγγέλιο σας, σηκόνω το Σταυρό σας,
και βλέπω δούλους μάρτυρας σφαγμένους από κάτω,
πήρα και το τρισάγιο το δισκοπότηρό σας
και μ' αίμα Χριστιανικό το κύτταξα γεμάτο.

Αγαπητοί μας Καίσαρες, πέφτω σκυφτός μπροστά σας,
και λέγω δόξα και τιμή στα γαύρα Στέμματά σας.
Για τέτοιους Θρόνους κραταιούς, που τους στολίζ' η πούλια,
πρέπει κι' ο κόσμος θέατρον να γίνεται σφαγής,
κι' ας πέφτουν μαύροι κόρακες κι' ας κλαίνε νυχτοπούλια,
μες στ'άφωνα χαλάσματα της σκλαβωμένης γης.

Αγαπητοί μας Καίσαρες και μόνοι μας προστάται,
στους ουρανούς της δόξης σας κατάχρυσοι πετάτε.
Ο κόσμος εσυνείθισε να σας θαρρή σωτήρας,
κι όσο κι' αν κάνη τον Σαιν-Ζούστ και τον αντάρτη Βρούτο,
πάντα φιλεί τα κράσπεδα της θεία σας πορφύρας
και γλύφει κάθε Καίσαρος το ματωμένο κνούτο.

Αγαπητοί μας Καίσαρες, ελάτε σώσετέ μας
και βομβαρδίσετέ μας.
Εκείνα των βατσέλων σας τα φοβερά μυδράλια,
που σείουν τα θεμέλια της σφαίρας της γηίνης,
θα συνετίσουν των Ρωμηών τα'χύρινα κεφάλια,
θα σπείρουν είς το χώμα μας τον σπόρον της ειρήνης.

Αγαπητοί μας Καίσαρες και φίλοι της Ελλάδος,
σας προσκυνεί κι' ο Φασουλής, ο πρώτος ο σκαρτάδος.
Καλώς την πάλι την Φραγκιά... τιμή που μας την κάνει!...
κλίσε με τα βατσέλα σου το κάθε μας λιμάνι,
την πεινασμένη μας κοιλιά να την θερίσ' η πείνα
και να σας πούμε "Καίσαρες, πάρτε και την Αθήνα."

Είδατ' εκεί Ρωμαίικη ξετσιπωσιά και θάρρος!
Για την ειρήνη να λυσσούν ο Κάιζερ κι' ο Τσάρος,
κι' εκείν' οι βρωμο-Έλληνες, εκείν' οι παληανθρώποι,
να θέλουν να τα βάλουνε με μια κοτζάμ Ευρώπη,
και να τολμούν οι παλαβοί σαν αναιδής Θερσίτης
με το σπαθί τους να ζητούν την ενωσι της Κρήτης.

Είδατ' εκεί ξετσιπωσιά
να μην ακούν καθόλου,
οι βλάκες του διαβόλου,
τας προσταγάς του Κάιζερ,
τας προσταγάς των Τσάρων,
κι' Αμψούργων και Μαγυάρων,
μα να σηκώνουν μύτη
και να ζητούν την Κρήτη;

Ορίστε μούτρα!... βρήκανε και τουτ' οι μασκαράδες
να κάνουν τους πολεμιστάς και τους παλληκαράδες.
Ορίστε μούτρα για φωτιαίς και για καπνούς πολέμων,
ορίστε μούτρα που κυττούν εκεί κατά τον αίμον,
και καρτερούν μεσ στην Τουρκιά να πέσουν τροπαιούχοι
με φουστανέλα πρόστυχη, με κάπα και τσαρούχι.

Ορίστε! Πως σας φαίνεται!... δεν είναι πρώτη τρέλλα,
να θέλει σώνει και καλά κι' η ψωροφουστανέλα
σεινάμενη, κουνάμενη μπροστά σας να λυγίζεται
και να παραφουσκώνη,
και την ειρήνη της Φραγκιάς να μη την συλλογίζεται
και να την φασκελόνη;

ένα μυρμήγκι τόσο δα
να το τρομάζ' η Δύσις,
και θεριεμένο να πηδά
και νά'χει απαιτήσεις;
Ένα μυρμήγκι, μιά μπουκιά
να κοροιδεύη την Φραγκιά,
και την ακεραιότητα να κόβη του Καλίφη
κι' εμπρός του να κορδώνεται με νάζι και με πάσο,
αντί τη μακελλάρικη μαχαίρα του να γλείφη
και να του λέη "κόψε με, Σουλτάνε μου, ν' αγιάσω;"

Εμπρός, γκρεμίστε των Ρωμηών τους πύργους και τα κάστρα,
με μπόμπαις Φράγκων ας σπαρή της γης των κάθε στρέμμα,
που θέλουν στην ειρήνη σας να φέρουνε χαλάστρα
και δεν αφίνουν να χυθή το πρόστυχό των αίμα,
κι ο Πατισάχ οπίσω του σφαγμένους να τους σύρη
για να γενή των σεβαστών Καισάρων το χατήρι.

Εμπρός, βαρείτε τους Ρωμηούς, γελάτε στό'νομά των,
ας μείνη τέφρα και σωρός και τούτο το κρατίδιον,
και δεν αξίζει ποταμός Ελληνικών αιμάτων
ουτ'ένα Φράγκου κουνενέ μικρόν αιμοσφαιρίδιον.
Βαρείτε, κοσμοκράτορες, εμάς τους πισπιρίγκους
και κάνετέ μας δυό χαψιές, ωσάν να τρώτε σβίγκους.

Μπαμ μπουμ κι' από τον Κάιζερ, μπαμ μπουμ κι' από τον Τσάρο,
μη χάσ' η Πόλι μάλαμμα κι' η Βενετιά βελόνι,
και βάλτε τον μακαρονά, τον Κούδρο Καννεβάρο
τους μάρτυρες τους Κρητικούς νεκρούς να τους ξαπλώνη,
και στα κορμιά των έπειτα φρενήρης να σκιρτά,
φωνάζοντας "μπραβίσιμο κι' εβίβα λιμπερτά".

Εμπρός αγήματα ναυτών
είς έν' αγώνα ζηλευτόν,
βαρείτε κατακέφαλα κι' απάνω μας γιουρούσι
και σεις οι θρήσκοι Ρούσσοι,
κι' ύστερ' ας τρέξη τον Χριστό καθείς σας να φιλήση,
που τάγια τα μυδράλια σας τον έχουν βομβαρδίσει.

Βαρέιτε το Ρωαίικο γιατί το παρακάνει...
κι' αν γιν' η Κρήτη κτήμα των, ποιός τότε θα τους πιάνη;

Τότε θα δης αέρα
να πάρουν οι διαβόλοι,
κι' έξαφνα μιαν ημέρα
θα θέλουν και την Πόλι.
Και τότε κάθε τόσο
ξεσπάθωνε και βάρει,
και τότε πριτς στον Ρώσσο,
που θέλει ν' αριβάρη
στην ξακουστή την νύφη
πρός χάριν του Καλίφη.

Σκοτώνετε, σκοτώνετε την δόλια λεβεντιά
και σείς οι Πρώσσοι Κάιζερ και σείς οι θρήσκοι τσάροι,
και συ Τουρκάλα πρόβαλε με Φράγκας ρεπαντιά
και γέλα στους προστάτας σου, που σε κυττούν σα γλάροι.

(Φ. 582 - 8.3.1897)