Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

τι είμαι; σχολιο στη μαγισουλα μας

σχόλιο στο τελευταίο ποστ της μαγισούλας μας :) :)
να μαι κι εγώωω.. τελικά γιόρταζες; δε μπαίνω στη διαδικασία να το γκουκλίσω.. χρόνια πολλά ευτυχισμένα και δημιουργικά.. δε πάνε χαμένες οι ευχές.. :) :)
λοιπόοον.. πιάνομαι από μια πρόταση.. με θεωρώ πολύ τυχερό.. έχω μεγαλώσει με πολύ αγάπη.. κι από πολλούς.. με πολύ ενθάρρυνση.. και με πολύ αλήθεια.. μπορεί υποκειμενική.. του καθενός γύρω μου που έμπαινε στον κόπο να απαντήσει τις μυριάδες ερωτήσεις μου.. και να καταδεχθεί να τις συζητήσει.. το μόνο σημείο τριβής.. ήταν με τον πατέρα μου.. που ανησυχούσε γιατί δεν έτρωγα.. το οποίο μάλλον ήταν στην ουσία παιχνίδι εξουσίας.. μετά από έναν τέτοιο καυγά.. κάπου 3 ετών.. έφυγα από το σπίτι.. αφού μου δήλωσε ότι όποιος δεν υπακούει δεν έχει θέση στο σπίτι.. ευτυχώς με βρήκε τυχαία ένας γνωστός κάπου 5 χλμ μακριά και με επέστρεψε.. γιατί δε θυμάμαι να έχω σαφές σχέδιο για το που πήγαινα.. :) :) μπορεί μετά από τέτοιες εντάσεις να έμπαινα στην διαδικασία της φιλοσοφίας για τη ζωή.. τι είμαι γιατί είμαι κλπ.. σαν υπόθεση εργασίας.. δέχθηκα ότι είμαι μια τυχαία στιγμή ύπαρξης σε ένα άπειρο κενό ανυπαρξίας.. αυτό με βοήθησε.. κάπως σαν να μου αφαιρούσε κάποιο βάρος.. υπάρχω χωρίς ιδιαίτερο λόγο.. κάπως σαν να κέρδισα ένα λαχείο.. που ούτε κάν το αγόρασα.. οι γονείς μου το αγόρασαν.. κέρδισα μια στιγμή ύπαρξης.. ένα τώρα.. που μπορώ να το κάνω ότι θέλω.. μπορώ να κάνω ένα σορό ευχάριστα πράγματα.. να ζωγραφίζω να συζητώ να σκουπίζω να ντύνω τις κούκλες μου (μεγάλωσα σε ατελιέ ραπτικής).. να κάνω ότι μου τραβά το ενδιαφέρον και να περνώ καλά.. (ατομάκι από κούνια).. ένας άλλος άμεσος τρόπος διαχείρισης της διάθεσης μετά από εντάσεις.. ήταν η παρατήρηση των άλλων.. έβλεπα ότι σκοτωνόντουσαν βριζόντουσαν.. για κάτι πολύ σημαντικό όπως φαινόταν.. και μετά μια εβδομάδα ή ένα μήνα.. ούτε καν το θυμόντουσαν.. έτσι κι εγώ σπουδαιολογούσα τα συμβάντα.. κάνοντας ένα άλμα στο χρόνο.. προσπαθόντας να φανταστώ για κάθε τι.. πόσο σημαντικό θα μου φαίνεται σε ένα χρόνο;.. λειτουργώντας έτσι.. δε κατάφερα να βρώ κάτι στη ζωή μου για να στεναχωρηθώ για πολύ ώρα.. (ατομάκι κατ έξιν και κατά συρροήν).. πολύ σύντομα ανακάλυψα ότι περνούσα πολύ καλύτερα όταν οι γύρω μου περνούσαν καλά.. έτσι άρχισα να κάνω πράγματα και για τους άλλους.. για να περνώ εγώ καλύτερα.. ίσως και για να αισθάνομαι μια ανωτερότητα.. μια και ήμουν ικανός να το κάνω.. (ατομάκι με δικαιολογία)..

ένας άλλος τρόπος ερμηνείας.. αυτοπροσδιορισμού.. ήταν να παρατηρώ την εικόνα μου απέξω.. όπως κάποιος είπε.. δηλαδή εκτός από χρονικό άλμα στο μέλλον.. ένα τοπικό άλμα.. να μπω στη θέση του άλλου.. να φανταστώ τι βλέπει τι σκέφτεται.. να με δω με τα μάτια του.. να μπω στα παπούτσια του όπως έμαθα αργότερα ότι λέγεται..
και περάσαν τα χρόνια οι δεκαετίες.. και πρόσθεσα εμπειρίες.. μνήμες.. τρόπους.. μεθόδους.. αλλά η βασική μου κοσμοθεωρία είναι αυτή που διαμόρφωσα τότε.. μεταξύ 3 και 5 ετών.. αν ξεχνούσα τα πάντα.. θα ήμουν το μωράκι που ήμουν όταν γεννήθηκα.. με όλη τη ζωή μπροστά μου.. το σκέφτομαι κάποιες φορές.. αλλά δεν έχουμε την πιθανότητα να κερδίσουμε και δεύτερο λαχείο.. και το ένα ήταν πολύ.. πολύ καλή τύχη.. τώρα δε θέλω να ξεχάσω.. τώρα είμαι αυτό που έγινα τα τελευταία 50 χρόνια.. το διασκέδασα.. κι όσο με γνωρίζω με συμπαθώ περισσότερο.. θέλω να συνεχίσω.. όσο κρατά αυτή η στιγμή ύπαρξης.. είμαι η διανόησή μου.. και θα είμαι.. όσο έχω μνήμες εμπειρίες κι όσο προσθέτω.. για μένα θάνατος είναι το αλτσχάιμερ που με απειλεί.. χωρίς αυτά απλά δεν υπάρχω..
αλλά αρκετά μίλησα για μένα.. μιλήστε κι εσείς.. πως με βρίσκετε; χαχαχαχα (κλεμμένο από MAD του 80)
καλά το ξεφτίλισα.. έκανα ολόκληρο ποστ μια και δε κάνω συχνά στα δικά μου.. θα το μεταφέρω κι εκεί λοιπόν.. :) :)
την καληνύχτα μου :) :)

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

media και μαλάκια..

ήταν κάποτε οι εφημερίδες.. στρατευμένες.. ιδιοτελείς.. αλλά πεπερασμένης υλης.. γνωστής θέσεως.. περνάγαμε την είδηση και την ερμηνία από το εκαστοτε παραμορφωτικό φίλτρο.. και κάτι καταλαβαίναμε.. όσοι θέλαμε.. και μαθαίναμε και τη γλώσσα.. βγήκε μετά η τιβι.. με το ίδιο περίπου προσωπικό.. με αυστηρή λογοκρισία.. ε υπήρχε και η ντοιτσεβέλε.. ότι καταλάβαινε ο καθένας.. με την ιδιωτική ραδιοφωνία τηλεόραση.. χάσαμε την μπάλα.. οι νεότεροι.. βελτιώθηκαν και τα μέσα κοινωνικής μηχανικής.. δεν επρόκειτο πια για ενημέρωση.. επρόκειτο για προπαγάνδα.. στο ιντερνετ υπάρχει ελευθερία.. αλλά υπάρχει κι η προπαγάνδα.. καλιμένη από το μανδία της ελευθερίας.. και υπάρχει κι ο τερατόδης όγκος.. που καθηστά αδύνατη την επεξεργασία από τον αναγνώστη.. τελικά είναι τυχαίο τι θα μάθεις και τι θα καταλάβεις.. και πάλι εξαρτάται από την κριτική σου σκέψη.. όση έχεις καταφέρη να αναπτύξης σε πίσμα του συστήματος.. μιά ονειρκή λύση θα ήταν να υπήρχαν δημοσιογράφοι.. με την ικανότητα γραφής κι ανάλυσης αυτών της εποχής των εφημερίδων.. αλλά με μια κουλτουρα που να τους αναγκάζει να είναι αντικειμενικοί.. και με ανεξάρτητη χρηματοδότηση ωστε να μην εξαρτόνται από ομάδες συμφερόντων.. και μετά ξύπνησα..

σχολιο από το facebook σε άρθρο της φίλης dora pavlidou

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Πάμε εμφύλιο;


 



γράφω τώρα.. εν θερμώ.. πριν προλάβω να βομβαρδιστώ από πληροφορίες θεωρίες.. και τα γνωστά ψέματα..

την αλήθεια δεν την ξέρω.. και του καθενός την αλήθεια δε την πιστεύω άκριτα.. κάπου στην τρίτη δημοτικού σταμάτησα εντελώς κι επίσημα να πιστεύω την επίσημη ιστορία.. τις ειδήσεις.. ή επίκαιρα όπως τα έλεγαν τότε.. στα διλήμματα του σινεμά.. είχα μάθει να μη τα πιστεύω από τότε που με θυμάμαι..

το πιθανότερο σενάριο που βλέπω.. όπως ξετυλίγεται το θέμα.. είναι ότι τον μαχαιροβγάλτη μπορεί να τον έβαλε κάποιο παρακλάδι του κρατικού μηχανισμού.. για να ακολουθήσει το σόου που παρακολουθήσαμε.. και τον σημερινό πιστολέρο.. να τον έβαλε η ΧΑ για να δημιουργήσει το χάος το οποίο κινδυνεύουμε να βρεθούμε..

δεν είμαι καλός άνθρωπος.. δεν καταδικάζω κανενός είδους βία.. και μόνο λόγω της υπερβολικής δόσης καταδίκης που έχουμε φάει τα τελευταία χρόνια.. αλλά και γιατί δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος που επικροτεί θανάτους.. ή ακόμα κι αδιαφορεί γι αυτούς.. να μην πέσει θύμα της θεωρίας του..

γνώριζα από μωρό ότι μεγάλο μέρος των συμπολιτών μου.. είναι φασίστες.. αλλά επέλεγα να το παραμερίζω.. για την ψυχική μου υγεία.. όσο κι αυτοί το έκρυβαν.. μετά τις διπλές εκλογές.. που όλα γίναν απροκάλυπτα σαφή.. δε μπορώ πιά να ησυχάσω..

κι όσο κάτι μου το θυμίζει.. τόσο καταλαβαίνω πιά αυτούς που έλαβαν μέρος στον προηγούμενο εμφύλιο.. τους καταδίκαζα ασχέτως πλευράς.. ο φασισμός είναι μια πανούκλα.. που μόνο με τον πολιτισμό μπορείς να τον αντιμετωπίσεις.. αλλά είναι τόσο δύσκολο.. ίσως πιό εύκολος είναι ο εμφύλιος.. έτσι κι αλλιώς τον πραγματικό εχθρό.. που είναι οι κυβερνήσεις και τα έξωθεν αφεντικά τους.. δε μπορούμε να τα χτυπήσουμε.. σε πόλεμο είμαστε μιά 5ετία.. ίσως ένας εμφύλιος να είναι μιά εκτόνωση.. να τους κάνουμε την χάρη.. επιτέλους να τελειώνουμε..